OVER ONS

De Stichting Vrienden van Biharamulo Hospital is in mei 2017 opgericht. De aanleiding was een ontmoeting met de huidige Medical Officer in charge op het eendaagse congres ‘Doctors worldwide, 50 years of international medical education’ dat begin oktober 2016 werd georganiseerd door het Nijmegen Institute of International Health (NIIH) van het Radboudumc. Via het NIIH gaan er al jaar en dag coassistenten die in hun laatste jaar zitten naar Biharamulo Hospital.

De Stichting wil op bescheiden wijze structurele hulp aan het Biharamulo Designated District Hospital (BDDH) bieden om de zorg voor patiënten te ondersteunen en waar mogelijk te verbeteren. Dit doet de Stichting door de verschillende projecten te ondersteunen die op deze site te vinden zijn. Hiertoe werken wij open en transparant samen met het bestuur van het ziekenhuis. De bestuursleden van de Stichting werken zonder vergoeding en garanderen dat donaties alleen zullen worden ingezet voor het ondersteunen van deze projecten.

Meer informatie? Lees ons beleidsplan:

BESTUUR

VOORZITTER

Tom Schulpen

Medio 1969 vertrok ik samen met mijn net zwangere vrouw voor drie jaar naar Tanzania om de eerste arts van het nieuw gebouwde Biharamulo District Hospital te worden. Tijdens mijn tropenopleiding in het Joannus de Deo ziekenhuis in Haarlem kon ik dankzij de hulp van vele specialisten uit dat ziekenhuis de inrichting van operatiekamer, laboratorium, apotheek en röntgenafdeling al in Nederland aanschaffen en naar Biharamulo laten verschepen. Na Tanzania heb ik nog drie jaar gewerkt bij het Medical Research Centre in Nairobi.

In 1975 verdedigde ik in Nijmegen mijn PhD-thesis “Integration of church and government medical services in Tanzania” . In 1977 begonnen met specialisatie in de kindergeneeskunde. De Biharamulo ervaringen zijn leidend geweest in mijn levensloop, met name als hoogleraar sociale kindergeneeskunde in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht, met een Centre for Migration and Child Health en een polikliniek voor tropische kinderziekten en buitenlandse adoptie.

PENNINGMEESTER

Paul Beijnink

Via mijn huisgenoot kwam ik in 2020 met Vrienden van Biharamulo in contact. Hij liep daar coschappen en vertelde mij over het ziekenhuis en zijn ervaringen daar. Deels waren dat mooie verhalen, bijvoorbeeld over de interactie met de lokale bevolking en wat hij allemaal geleerd heeft op medisch vlak. Helaas waren dat deels ook pijnlijke verhalen, bijvoorbeeld over hoe mensen met een relatief onschuldige aandoening daar zwaar aan kunnen lijden vanwege de beperkte middelen.

Ik heb zelf bedrijfskunde gestudeerd, maar van jongs af aan heb ik ook veel meegekregen van de medische wereld; mijn ouders zijn arts, mijn broer sinds enkele jaren ook, en tot slot heeft een groot deel van mijn vrienden ook geneeskunde gestudeerd. Vanuit de bedrijfskundige invalshoek ben ik dan ook altijd geïnteresseerd geweest in hoe ziekenhuizen functioneren. Zo heb ik bijvoorbeeld mijn masterscriptie geschreven over beleidsstrategieën om de toenemende stress voor medisch specialisten tijdens de pandemie in te perken. Ik ben vorige maand afgestudeerd aan de Vrije Universiteit Amsterdam, en momenteel oriënteer ik mij op mogelijke vervolgstappen.

De verhalen van mijn huisgenoot en de berichten vanuit de stichting hebben mij duidelijk gemaakt hoe vergevorderd de medische zorg in Nederland is, en hoeveel er nog bereikt kan worden in Biharamulo. Ik hoop dat ik de stichting verder kan bijstaan om de medische zorg te verbeteren.

SECRETARIS

Jonathan van de Sande

ALGEMEEN BESTUURSLID

Jaap Hamel

Ik was in september 2015 in Biharamulo Designated Hospital samen met een medestudent die sindsdien een goede vriendin is. We waren coassistenten en het werken in Tanzania was het laatste wat we moesten doen voordat we ons artsenexamen zouden halen. Vergeleken met de andere bestuursleden ben ik maar kort - slechts drie maanden - in Biharamulo geweest, maar het heeft grote indruk op me gemaakt. We zagen zoveel mensen, met name de kinderen, lijden en sterven aan ziektes waar we in Nederland gemakkelijk iets aan zouden kunnen doen, het is moeilijk te beschrijven.

Bijna vijftig jaar na de oprichting van het ziekenhuis zetten tientallen artsen en verpleegkundigen zich dag na dag in om de patiënten met de beperkte middelen zo goed mogelijk te behandelen. Ik hoop met de stichting ervoor te kunnen zorgen dat ze net dat beetje extra kunnen bieden dat de Tanzaniaanse patiënten zo verdienen.

De vier jaar als Memisa arts in Biharamulo (mei 1977 – juni 1981) vormden de basis voor mijn verdere carrière in de tropische gezondheidszorg. Naast het intensieve en veelomvattende curatieve werk waren het vooral de integrale betrokkenheid bij organisatie, management, personeelsbeleid, data-analyse, financiën en logistiek die me steeds meer boeiden. Niet in het minst omdat destijds al die facetten in het Biharamulo DDH goed georganiseerd waren. Wat een voorrecht om daar gewerkt te hebben met het grote aantal permanente stafleden in een zo wel ontworpen ziekenhuis.

Ik heb het geluk gehad dat ik die interesses vorm heb kunnen geven gedurende mijn gehele professionele leven als public health consultant voor gezondheidszorg in de tropen.

Ik ben me die gehele loopbaan erg bewust geweest dat ik mijn werk kon doen op al die genoemde terreinen omdat ik in die vier jaar in Biharamulo leerde hoe belangrijk die zijn om klinische zorg mogelijk te maken. Alleen al daarom is de periode in Biharamulo onvergetelijk en bepalend voor me geweest. Als bestuurslid van deze Stichting wil ik graag een bijdrage leveren aan het voortbestaan van het Biharamulo DDH.

ALGEMEEN BESTUURSLID

Maxime Tumelaire

In 2018 werkte ik in het Biharamulo Hospital voor mijn tropencoschappen. Daar ondervond ik wat gezondheidszorg betekent in een ontwikkelingsland. Het maakte een enorme indruk op me. Veel patiënten lijden en sterven aan ziekten waar we in Nederland simpele behandelingen of preventieve maatregelen voor hebben. Daarnaast overleden patiënten aan ondervoeding, iets wat wij ons in Nederland nauwelijks kunnen voorstellen. Ik heb me vaak machteloos gevoeld door het gebrek aan middelen.

Gelukkig vond ik met mede-coassistenten steun van de Stichting Vrienden van Biharamulo. In samenwerking met de Stichting realiseerden we bijvoorbeeld geld voor inkoop van voedsel, waardoor er weer pap beschikbaar was op de kinderafdeling. Een enorme winst voor dat moment! Omdat ik me goed besef hoe belangrijk het is dat het ziekenhuis en het personeel ook op structurele basis steun krijgt, wil ik betrokken blijven bij de Stichting. Ik hoop op deze manier, naast mijn werk als arts in Nederland, ook een bijdrage te leveren aan de verbetering van de gezondheidszorg in Tanzania.