OVER ONS

De Stichting Vrienden van Biharamulo Hospital is in mei 2017 opgericht. De aanleiding was een ontmoeting met de huidige Medical Officer in charge op het eendaagse congres ‘Doctors worldwide, 50 years of international medical education’ dat begin oktober 2016 werd georganiseerd door het Nijmegen Institute of International Health (NIIH) van het Radboudumc. Via het NIIH gaan er al jaar en dag coassistenten die in hun laatste jaar zitten naar Biharamulo Hospital.

De Stichting wil op bescheiden wijze structurele hulp aan het Biharamulo Designated District Hospital (BDDH) bieden om de zorg voor patiënten te ondersteunen en waar mogelijk te verbeteren. Dit doet de Stichting door de verschillende projecten te ondersteunen die op deze site te vinden zijn. Hiertoe werken wij open en transparant samen met het bestuur van het ziekenhuis. De bestuursleden van de Stichting werken zonder vergoeding en garanderen dat donaties alleen zullen worden ingezet voor het ondersteunen van deze projecten.

Meer informatie? Lees ons beleidsplan:

BESTUUR

VOORZITTER

Tom Schulpen

Medio 1969 vertrok ik samen met mijn net zwangere vrouw voor drie jaar naar Tanzania om de eerste arts van het nieuw gebouwde Biharamulo District Hospital te worden. Tijdens mijn tropenopleiding in het Joannus de Deo ziekenhuis in Haarlem kon ik dankzij de hulp van vele specialisten uit dat ziekenhuis de inrichting van operatiekamer, laboratorium, apotheek en röntgenafdeling al in Nederland aanschaffen en naar Biharamulo laten verschepen. Na Tanzania heb ik nog drie jaar gewerkt bij het Medical Research Centre in Nairobi.

In 1975 verdedigde ik in Nijmegen mijn PhD-thesis “Integration of church and government medical services in Tanzania” . In 1977 begonnen met specialisatie in de kindergeneeskunde. De Biharamulo ervaringen zijn leidend geweest in mijn levensloop, met name als hoogleraar sociale kindergeneeskunde in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht, met een Centre for Migration and Child Health en een polikliniek voor tropische kinderziekten en buitenlandse adoptie.

PENNINGMEESTER

Paul Beijnink

Via mijn huisgenoot kwam ik in 2020 met Vrienden van Biharamulo in contact. Hij liep daar coschappen en vertelde mij over het ziekenhuis en zijn ervaringen daar. Deels waren dat mooie verhalen, bijvoorbeeld over de interactie met de lokale bevolking en wat hij allemaal geleerd heeft op medisch vlak. Helaas waren dat deels ook pijnlijke verhalen, bijvoorbeeld over hoe mensen met een relatief onschuldige aandoening daar zwaar aan kunnen lijden vanwege de beperkte middelen.

Ik heb zelf bedrijfskunde gestudeerd, maar van jongs af aan heb ik ook veel meegekregen van de medische wereld; mijn ouders zijn arts, mijn broer sinds enkele jaren ook, en tot slot heeft een groot deel van mijn vrienden ook geneeskunde gestudeerd. Vanuit de bedrijfskundige invalshoek ben ik dan ook altijd geïnteresseerd geweest in hoe ziekenhuizen functioneren. Zo heb ik bijvoorbeeld mijn masterscriptie geschreven over beleidsstrategieën om de toenemende stress voor medisch specialisten tijdens de pandemie in te perken. Ik ben vorige maand afgestudeerd aan de Vrije Universiteit Amsterdam, en momenteel oriënteer ik mij op mogelijke vervolgstappen.

De verhalen van mijn huisgenoot en de berichten vanuit de stichting hebben mij duidelijk gemaakt hoe vergevorderd de medische zorg in Nederland is, en hoeveel er nog bereikt kan worden in Biharamulo. Ik hoop dat ik de stichting verder kan bijstaan om de medische zorg te verbeteren.

SECRETARIS

Jonathan van de Sande

ALGEMEEN BESTUURSLID

Maxime Tumelaire

In september 2015 was ik in Biharamulo Designated Hospital, waar ik als coassistent werkte in de laatste fase van mijn opleiding tot arts. De periode in Tanzania heeft een diepe indruk op mij achtergelaten. We zagen dagelijks hoeveel mensen — vooral kinderen — leden en overleden aan aandoeningen die in Nederland eenvoudig behandeld zouden kunnen worden. Het is moeilijk onder woorden te brengen hoe confronterend dat was.

Bijna vijftig jaar na de oprichting van het ziekenhuis zetten talloze artsen en verpleegkundigen zich nog steeds iedere dag in om patiënten met beperkte middelen zo goed mogelijk te helpen. Met de stichting hoop ik eraan bij te dragen dat zij net dat beetje extra kunnen bieden dat de patiënten in Tanzania zo verdienen.

In 2018 werkte ik in het Biharamulo Hospital voor mijn tropencoschappen. Daar ondervond ik wat gezondheidszorg betekent in een ontwikkelingsland. Het maakte een enorme indruk op me. Veel patiënten lijden en sterven aan ziekten waar we in Nederland simpele behandelingen of preventieve maatregelen voor hebben. Daarnaast overleden patiënten aan ondervoeding, iets wat wij ons in Nederland nauwelijks kunnen voorstellen. Ik heb me vaak machteloos gevoeld door het gebrek aan middelen.

Gelukkig vond ik met mede-coassistenten steun van de Stichting Vrienden van Biharamulo. In samenwerking met de Stichting realiseerden we bijvoorbeeld geld voor inkoop van voedsel, waardoor er weer pap beschikbaar was op de kinderafdeling. Een enorme winst voor dat moment! Omdat ik me goed besef hoe belangrijk het is dat het ziekenhuis en het personeel ook op structurele basis steun krijgt, wil ik betrokken blijven bij de Stichting. Ik hoop op deze manier, naast mijn werk als arts in Nederland, ook een bijdrage te leveren aan de verbetering van de gezondheidszorg in Tanzania.

ALGEMEEN BESTUURSLID

Judith van Loon

In 2024 kwam mijn droom uit: ik mocht als (bijna) arts aan de slag in Afrika. Op mijn zestiende ging ik met een groep jongeren naar Oeganda voor vrijwilligerswerk, en sindsdien wist ik zeker dat ik ooit als arts wilde terugkeren.

Heel bewust koos ik voor het Biharamulo Council Designated Hospital in Tanzania – ver weg van de toeristische gebieden, en zonder andere westerse artsen. Daar kon ik me volledig onderdompelen in de lokale cultuur en leren van de Tanzaniaanse artsen hoe je zorg verleent in een low-resource setting.

Het werden vier intense, maar vooral prachtige maanden. Ik heb frustraties gekend, maar vooral veel geleerd – als arts én als mens. Mijn tijd in Biharamulo heeft me doen beseffen hoe bevoorrecht ik ben om in Nederland geboren te zijn.

Tijdens mijn coschap ontstond de wens om iets blijvends terug te doen voor het ziekenhuis en de gemeenschap van Biharamulo. Samen met een lokale vriend werkte ik aan ideeën voor verschillende projecten. Zo kwam ik in contact met Stichting Vrienden van Biharamulo.

Met mijn betrokkenheid bij de stichting hoop ik blijvend bij te kunnen dragen aan toegankelijke en goede gezondheidszorg in Biharamulo, Tanzania.